Rescindiu o contrato que lle unía ao Sporting por unha tempada máis.
¿Por qué decidiu retirarse?
De feito foi o club quen me ofreceu a rescisión do contrato. Desde hai semanas cheirábamo. Eu aceptei xa que facía moito tempo que se me pasaba pola cabeza deixar o fútbol. O Sporting non contaba comigo e isto, xunto ás poucas ganas que tiña de seguir xogando, fixo decidirme.
¿Definitivamente non quere vivir do fútbol?
Non, vai en contra da miña forma de vida, da miña maneira de pensar e en contra dos meus ideais. Xa sexa en Primeira, Segunda ou Segunda B dáme igual, non quero seguir. Non me gusta o que é o fútbol hoxe en día, un circo. Ademais, o futbolista está demasiado valorado na nosa sociedade cando non debería ser así. Outras persoas que o merecen moito máis nin tan sequera as nomean. É un conxunto de circunstancias as que me fixeron tomar esta decisión. Facía tempo que mo estaba pensando e despois de meditalo, a rescisión de contrato fíxome decidir que este era un camiño que debía abandonar.
¿A escasa participación no equipo durante a tempada reforzou a súa decisión de abandonar os terreos de xogo?
A miña participación foi escasa porqué tiña que ser escasa. Como dixo Valdano: "o fútbol é un estado de ánimo". Un xogador que perde a súa ambición por xogar e non cre no que está a facer, ou é moi bo para poder seguir xogando con desgana ou isto nótaselle no rendemento deportivo. Eu non estaba motivado. A pesar de estar comprometido co equipo, creo que podía xogar moito mellor e adestrar con máis intensidade. Cando un non cre en si mesmo, algo falta e isto no fútbol é importante. Estaba descentrado, exposche o tipo de vida e non me sentía ben sabendo que a xente se está morrendo por aí.
¿Cando empezou a ser consciente de que o fútbol non era realmente o que cría?
Empecei a "abrir os ollos" cando un compañeiro do Sporting B díxome que nos teñen enganados co tema da comida. Estannos envelenando coa cantidade de colorantes e pesticidas que levan os produtos que tomamos e estes fannos enfermar. Obviamente hai varios motivos que fan enfermar, e este axuda. Non me refiro soamente as comidas rapidas, senón que calquera produto que se compra no supermercado está o 99% infectado.
¿E iso orixinou o seu cambio de mentalidade?
"Foi a partir deste punto cando empecei a exporme unha chea de cousas. Por que nos envelenan, por que nos fan enfermar, así como cousas máis a nivel mundial como os autoatentados do 11S, os atentados do 11M" O obxectivo que teñen é dividir á sociedade. Vivimos nunha gran mentira. Por isto empecei a investigar, a ter inquietudes.
¿Pese ao compañeirismo que poida haber dentro do vestiario tamén está latente a competencia, unha das características principais do capitalismo. Como o levaba?
A min faltábame ese punto competitivo porque estou en contra da competencia cando é moito mellor cooperar. Cos meus compañeiros lévome estupendamente. Sorprendeume moito o vestiario do Sporting de Xixón. Dentro da competitividade que existe no equipo, fóra pódenche botar unha man. Aínda que non se como son outros, penso que este é un dos vestiarios máis sans que hai. Rompe completamente co tópico de que o futbolista soamente pensa en si mesmo.
¿Considérase un futbolista "indignado"?
Non, porqué non comparto moitas cousas sobre o 15-M. Fun a informarme na praza Maior de Xixón para saber que expuñan. Este movemento podía crear cousas perigosas para o sistema, pero foi canalizado e controlado para convertelo en algo inofensivo. Non sei en que punto está o tema agora, pero non me interesa demasiado. As propostas seguen sendo as mesmas, do mesmo xeito que as institucións que as apoian desde atrás. Aínda así, a parte positiva é que a xente deste movemento abriron algo os ollos.
¿Politicamente como se definiría?
En canto a ideoloxía non me englobaría en ningunha. Hai cousas que me gustan de algunhas, pero outras non. Isto pásame co anarquismo, o comunismo e mesmo o nacionalsocialismo, onde hai puntos que a xente non sabe e tamén debería coñecer. Se cadra equivocareime pero é o que sinto agora. A historia ten moitas vertentes e as escolas ensínannos como verdades absolutas cousas que poderían ser cuestionables. Non sinto representado por ningún partido político porque todos van na mesma dirección, a explotación do mundo. Mentres a xente siga aceptando o sistema que existe como algo inamovible será moi difícil cambiar, pero espero que tarde ou cedo isto acabe, non se se será mellor ou peor, pero seguro que cambiará.¿Agora que terminou a súa etapa como futbolista, cales son os seus plans de futuro?
De momento empezo Historia na UNED .Moita xente recrimíname que se son revolucionario tería que doar todo o diñeiro que gañei. "Ese diñeiro, por moi revolucionario que sexa, necesítoo para vivir, necesito un sitio onde pasar o inverno, non" Que en Madrid fai frío (risas). Algún día tamén me gustaría ter un fillo. Ademais, con este diñeiro teño proxectos en mente.
¿Máis enfocado en algo humanitario?
Si, pero non quero doalo. Quero encabezar un proxecto eu ou que o faga xente da miña confianza, sen intermediaciones porque logo o diñeiro non chega onde debería chegar. Primeiro teño que informarme máis xa que non podo regalar o diñeiro. Teño a oportunidade de facer cousas e gustaríame aproveitalo; debo reencontrarme a min mesmo.
Preguntado polo movemento do 15 de Maio, vai máis aló das reivindicacións dos "indignados". Aínda que nun principio se que se viu identificado coa ilusión da xente por cambiar as cousas, agora afirma que son cambios superficiais e insuficientes: "De que me serve gañar 1.000 euros no canto de 800 se están manchados de sangue, se se obteñen co sufrimento e coa morte de moita xente" "A sorte desta parte do mundo é a desgraza do resto", e sinala ás entidades financeiras como as principais culpables: "O que hai que facer é ir aos bancos e queimalos, cortar cabezas".
A pesar de todo, non se considera antisistema, o adxectivo que lle quixeron colocar: "Non sei o que son. Só sei que non quero vivir prostituído como o 99% da xente". Asegura tamén que se non pode ter unha vida limpa en España, buscaraa en Birmania ou onde sexa. Agora ten pensado estudar Historia pola UNED e despois xa verá o que fai, aínda que ten intención de viaxar polo mundo oprimido.
"Quero coñecer o mundo de verdade, saber o que hai". Sinala África como un dos probables destinos, para o que afirma non necesitar moito diñeiro: "Estiven en Turquía en hoteis de tres euros". Un cambio de vida que a maioría da xente non entende
Entrevista en "La Vanguardia"
This obra by susete70 is licensed under a Creative Commons Reconocimiento-No comercial-Compartir bajo la misma licencia 3.0 España License.Wikio
De feito foi o club quen me ofreceu a rescisión do contrato. Desde hai semanas cheirábamo. Eu aceptei xa que facía moito tempo que se me pasaba pola cabeza deixar o fútbol. O Sporting non contaba comigo e isto, xunto ás poucas ganas que tiña de seguir xogando, fixo decidirme.
¿Definitivamente non quere vivir do fútbol?
Non, vai en contra da miña forma de vida, da miña maneira de pensar e en contra dos meus ideais. Xa sexa en Primeira, Segunda ou Segunda B dáme igual, non quero seguir. Non me gusta o que é o fútbol hoxe en día, un circo. Ademais, o futbolista está demasiado valorado na nosa sociedade cando non debería ser así. Outras persoas que o merecen moito máis nin tan sequera as nomean. É un conxunto de circunstancias as que me fixeron tomar esta decisión. Facía tempo que mo estaba pensando e despois de meditalo, a rescisión de contrato fíxome decidir que este era un camiño que debía abandonar.
¿A escasa participación no equipo durante a tempada reforzou a súa decisión de abandonar os terreos de xogo?
A miña participación foi escasa porqué tiña que ser escasa. Como dixo Valdano: "o fútbol é un estado de ánimo". Un xogador que perde a súa ambición por xogar e non cre no que está a facer, ou é moi bo para poder seguir xogando con desgana ou isto nótaselle no rendemento deportivo. Eu non estaba motivado. A pesar de estar comprometido co equipo, creo que podía xogar moito mellor e adestrar con máis intensidade. Cando un non cre en si mesmo, algo falta e isto no fútbol é importante. Estaba descentrado, exposche o tipo de vida e non me sentía ben sabendo que a xente se está morrendo por aí.
¿Cando empezou a ser consciente de que o fútbol non era realmente o que cría?
Empecei a "abrir os ollos" cando un compañeiro do Sporting B díxome que nos teñen enganados co tema da comida. Estannos envelenando coa cantidade de colorantes e pesticidas que levan os produtos que tomamos e estes fannos enfermar. Obviamente hai varios motivos que fan enfermar, e este axuda. Non me refiro soamente as comidas rapidas, senón que calquera produto que se compra no supermercado está o 99% infectado.
¿E iso orixinou o seu cambio de mentalidade?
"Foi a partir deste punto cando empecei a exporme unha chea de cousas. Por que nos envelenan, por que nos fan enfermar, así como cousas máis a nivel mundial como os autoatentados do 11S, os atentados do 11M" O obxectivo que teñen é dividir á sociedade. Vivimos nunha gran mentira. Por isto empecei a investigar, a ter inquietudes.
¿Pese ao compañeirismo que poida haber dentro do vestiario tamén está latente a competencia, unha das características principais do capitalismo. Como o levaba?
A min faltábame ese punto competitivo porque estou en contra da competencia cando é moito mellor cooperar. Cos meus compañeiros lévome estupendamente. Sorprendeume moito o vestiario do Sporting de Xixón. Dentro da competitividade que existe no equipo, fóra pódenche botar unha man. Aínda que non se como son outros, penso que este é un dos vestiarios máis sans que hai. Rompe completamente co tópico de que o futbolista soamente pensa en si mesmo.
¿Considérase un futbolista "indignado"?
Non, porqué non comparto moitas cousas sobre o 15-M. Fun a informarme na praza Maior de Xixón para saber que expuñan. Este movemento podía crear cousas perigosas para o sistema, pero foi canalizado e controlado para convertelo en algo inofensivo. Non sei en que punto está o tema agora, pero non me interesa demasiado. As propostas seguen sendo as mesmas, do mesmo xeito que as institucións que as apoian desde atrás. Aínda así, a parte positiva é que a xente deste movemento abriron algo os ollos.
¿Politicamente como se definiría?
En canto a ideoloxía non me englobaría en ningunha. Hai cousas que me gustan de algunhas, pero outras non. Isto pásame co anarquismo, o comunismo e mesmo o nacionalsocialismo, onde hai puntos que a xente non sabe e tamén debería coñecer. Se cadra equivocareime pero é o que sinto agora. A historia ten moitas vertentes e as escolas ensínannos como verdades absolutas cousas que poderían ser cuestionables. Non sinto representado por ningún partido político porque todos van na mesma dirección, a explotación do mundo. Mentres a xente siga aceptando o sistema que existe como algo inamovible será moi difícil cambiar, pero espero que tarde ou cedo isto acabe, non se se será mellor ou peor, pero seguro que cambiará.¿Agora que terminou a súa etapa como futbolista, cales son os seus plans de futuro?
De momento empezo Historia na UNED .Moita xente recrimíname que se son revolucionario tería que doar todo o diñeiro que gañei. "Ese diñeiro, por moi revolucionario que sexa, necesítoo para vivir, necesito un sitio onde pasar o inverno, non" Que en Madrid fai frío (risas). Algún día tamén me gustaría ter un fillo. Ademais, con este diñeiro teño proxectos en mente.
¿Máis enfocado en algo humanitario?
Si, pero non quero doalo. Quero encabezar un proxecto eu ou que o faga xente da miña confianza, sen intermediaciones porque logo o diñeiro non chega onde debería chegar. Primeiro teño que informarme máis xa que non podo regalar o diñeiro. Teño a oportunidade de facer cousas e gustaríame aproveitalo; debo reencontrarme a min mesmo.
Máis aló do 15-M
Preguntado polo movemento do 15 de Maio, vai máis aló das reivindicacións dos "indignados". Aínda que nun principio se que se viu identificado coa ilusión da xente por cambiar as cousas, agora afirma que son cambios superficiais e insuficientes: "De que me serve gañar 1.000 euros no canto de 800 se están manchados de sangue, se se obteñen co sufrimento e coa morte de moita xente" "A sorte desta parte do mundo é a desgraza do resto", e sinala ás entidades financeiras como as principais culpables: "O que hai que facer é ir aos bancos e queimalos, cortar cabezas".
A pesar de todo, non se considera antisistema, o adxectivo que lle quixeron colocar: "Non sei o que son. Só sei que non quero vivir prostituído como o 99% da xente". Asegura tamén que se non pode ter unha vida limpa en España, buscaraa en Birmania ou onde sexa. Agora ten pensado estudar Historia pola UNED e despois xa verá o que fai, aínda que ten intención de viaxar polo mundo oprimido.
"Quero coñecer o mundo de verdade, saber o que hai". Sinala África como un dos probables destinos, para o que afirma non necesitar moito diñeiro: "Estiven en Turquía en hoteis de tres euros". Un cambio de vida que a maioría da xente non entende
Entrevista en "La Vanguardia"
This obra by susete70 is licensed under a Creative Commons Reconocimiento-No comercial-Compartir bajo la misma licencia 3.0 España License.Wikio
No hay comentarios:
Publicar un comentario