"Se eu fose un traballador"

Rafael Pillado*
Se eu fose un traballador, miraríame no espello da historia do traballo. Porque, ó voltar a vista atrás vería que as conquistas son froito do esforzo de moitas xeracións.
Precisamente, días atrás, Manolo Rivas felicitaba a David Cameron, Premier británico, por pedir perdón polos asesinatos do exército británico en Irlanda do Norte, no ano 1972. E apuntaba que estamos esperando que alguén o faga polos asesinatos en marzo do mismo ano.
Por iso, se estivese en paro, reclamaría un posto de traballo digno, con salario razonable; a dignidade que merece todo ser humán. Sabendo quen son responsables fundamentais da crise. A solidaridade consiste en facer que aporten máis os que máis teñen. Non para unha esmola. Para facer xustiza.
Se fose inmigrante, amáis de reclamar a miña regularización, traballaría para conquerir a integración con tódolos traballadores, en termos de igualdade.
Se fose funcionario, rexeitaría o desconto do 5% do noso salario. Reclamaría que ese 5% se conquerise na persecución do fraude fiscal, do diñeiro negro.

Se fose xubilado, denunciaría a conxelación das pensións. E que o seu importe, se buscase nas fortunas dos “grandes” da banca, do sector financieiro e das sumas escandalosas que manipulan e reciben.
Se traballara na Banca, mobilizaríame para que as Caixas sigan sendo institucións financieiras públicas de carácter social, impedir o peche de sucursais e a liquidación de postos de traballo. Porque, cando se dí “despolitizar”, quérese decir privatizar.
Se laborase no sector naval, mobilizaríame para impedir a reducción salarial, esixiría que os das compañías se integrasen nas empresas principais. Reclamaría estabilidade no emprego.
Se o meu oficio fora da construcción, reclamaría condicións de traballo seguras e dignas, contra as xornadas infinitas, contra dos salarios miserentos.
Se a miña función fose de mestre, traballaría polos dereitos laborais conqueridos, seguridade no emprego, e a calidade do ensino. Porque a dereita soamente ve negocio cando se fala de dereitos sociais.
Se me dedicara a sanidade, amáis de defender os logros alcanzados, combatiría as políticas de privatización practicadas pola Xunta e a degradación dos servicios.
Se fose policía, entendería as reclamacións dos meus concidadáns e defendería as miñas reivindicacións.
Se eu fose un traballador, estaría preocupado non só polo meu, senón polo de calquer asalariado ou cidadán. Porque a súa debilidade é a miña. Porque a agresión a outros, aféctame a mín. Porque as medidas regresivas que tomou o Goberno veñen impostas polos poderes financieiros que nunca foron elixidos. E polo que se ve, esto é só o principio que leva a uns recortes xeneralizados do que se coñece como “Estado do Benestar”.
Porque hai quen dí que os poderes financeiros queren resarcirse da crise que eles mesmos provocaron, recuperando os fondos da economía social e pública, despois de debilitar ós poderes democráticos elixidos.
Se fose un traballador, esixiría a inversión pública para recuperar a economía, os impostos progresivos, a persecución do fraude fiscal, para reducir as desigualdades sociais, defendería a sanidade, o ensino, as pensións públicas, frente a pretensión de privatizalos.
Se o meu medio de vida fose o traballo, defendería ós sindicatos, porque son a última barreira que pode impedir a marcha atrás da historia, e que pretenden derrotar.
E ó fin e ó cabo, como me considero un traballador, acompañarei, traballarei codo a codo con tódolos traballadores para conquerir que o camiño hacia a folga xeneral do 29 de septiembre, sexa un éxito.


Rafael Pillado Lista, sindicalista e político, é hoxe Vicepresidente da A.C. Fuco Buxán

This obra by susete70 is licensed under a Creative Commons Reconocimiento-No comercial-Compartir bajo la misma licencia 3.0 España License.Wikio